Ωριμότητα είναι να μαθαίνεις να ξεπερνάς.
Αυτό που
αντιλαμβάνομαι είναι ότι, τη στιγμή που θέλω να κρατήσω κάποιον ή κάτι «για πάντα» κοντά μου, είναι ΓΙΑ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΦΕΛΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ και αφορά καθαρά
το εγωιστικό κομμάτι του είναι
μου. Αυτό το εγωιστικό κομμάτι φοβάται
και έχει πολλές ανασφάλειες. Σε αντίθεση με το συμπονετικό ον που εύχεται μόνο ευτυχία και αγάπη στους άλλους με αποδέσμευση και αποταύτιση. Μερικές φορές η ευτυχία και η αγάπη για τους άλλους είναι να τους αφήσω να πορευθούν. Αυτό για μένα
είναι διαδικασία πένθους.
Όπως λέει και ο Αγαπημένος Χόρχε Μπουκάι:
«Το πένθος είναι απαραίτητο για τη διαδικασία της
προσωπικής ανάπτυξης. Οι απώλειες είναι
αναγκαίες για την κατάκτηση της ωριμότητας και αυτή με τη σειρά της θα μας βοηθήσει
στην πορεία μας. Ωριμότητα είναι να μαθαίνεις να ξεπερνάς. Όσο περισσότερο μαθαίνω
να ξεπερνώ καταστάσεις, πρόσωπα και
πράγματα, τόσο ευκολότερη γίνεται η προσωπική ανάπτυξη.
Όσο περισσότερο αναπτύσσομαι,
τόσο μικρότερη η στενοχώρια για αυτά που χάνω. Όσο λιγότερο μου ραγίζει την καρδία
αυτό που δεν υπάρχει πια, τόσο καλύτερα θα πορευτώ στον δόμο που ακολουθεί. Ωριμάζοντας, ανακαλύπτω ότι με δική μου απόφαση και με πόνο ψυχής αφήνω
κάτι πίσω δημιουργώντας χώρο για το καινούργιο που επιθυμώ.»
Βεβαία ένα είναι σίγουρο όσο και νοητικά και συναισθηματικά προετοιμασμένος και να είσαι το βιωματικό κομμάτι είναι μοναδικό για τον καθένα μας.
Βεβαία ένα είναι σίγουρο όσο και νοητικά και συναισθηματικά προετοιμασμένος και να είσαι το βιωματικό κομμάτι είναι μοναδικό για τον καθένα μας.
«Δώσε μου τη γαλήνη να δέχομαι τα πράγματα που δεν μπορώ
ν’ αλλάξω˙ το κουράγιο ν’ αλλάζω τα πράγματα που μπορώ˙ και τη σοφία να γνωρίζω
τη διαφορά»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου