Να θυμάσαι τον ένοικο.
Ένα υπέροχο κείμενο από το βιβλίο του OSHO ΣΩΜΑ-ΝΟΥΣ σε Τέλεια Αρμονία.
"Ο άνθρώπος είναι μέσα στο σώμα, αλλά δεν είναι το σώμα. Το σώμα είναι όμορφο, το σώμα πρέπει να αγαπιέται και να είναι αντικείμενο σεβασμού. Αλλά πρέπει να μην ξεχνάμε ότι δεν ταυτιζόμαστε με αυτό, είμαστε ένοικοι στο σώμα.
Το σώμα είναι ένας νάος: είναι ένας οικοδεσπότης για σένα, αλλά δεν είσαι μέρος του. Το σώμα είναι η συμβολή της γής, εσύ έρχεσαι από τον ουρανό. Σε σένα, όπως σε κάθε ενσαρκωμένο πλάσμα, ο ουρανός και η γή συναντώνται: είναι μια ερωτική σχέση γης και ουρανού.
Τη στιγμή που πεθαίνεις, τίποτα δεν πεθαίνει. Έτσι φαίνεται πως γίνεται στους άλλους απ' έξω. Το σώμα αποσύρεται στη γή για να ξεκουραστεί λίγο και η ψυχή επανέρχεται στον ουρανό για να ξεκουραστεί λίγο. Ξανά και ξανά θα πραγματοποιείται η συνάντηση με εκατομμύρια μορφές το παιχνίδι θα συνεχίζεται. Είναι ένα αιώνιο γεγονός.
Μπορεί όμως κάποιος να ταυτιστεί υπερβολικά με το σώμα. Αυτό δημιουργεί δυστυχία. Αν κάποιος αρχίζει να νιώθει "εγώ είμαι το σώμα", τότε η ζωή βαραίνει πολύ. Τότε μικρά πράγματα γίνονται ενοχλήτικα, μικροί πόνοι είναι υπερβολικοί: ένα μικρό χτύπημα μόνο και ο άλλος ταράζεται και αποπροσανατολίζεται.
Χρειάζεται μια μικρή απόσταση ανάμεσα σε σένα και το σώμα σου. Αυτή η απόσταση δημιουργείται με το να έχεις επίγνωση του ότι "δεν είμαι το σώμα, δεν μπορεί να είμαι το σώμα. Το αντιλαμβανόμαι, οπότε είναι αντικείμενο της συνηδειτότητάς μου και οτιδήποτε είναι αντικείμενο της συνειδητότητας μου δεν μπορεί να είναι η συνείδηση μου. Η συνείδηση παρακολουθεί , είναι παρατηρητής, και οτιδήποτε παρακολουθείτε είναι χωριστό.
Καθώς αυτή η εμπειρία βαθαίνει μέσα σου, οι δυστυχίες αρχίζουν να εξαφανίζονται και να εξατμίζονται. Τότε, ο πόνος και η απόλαυση είναι σχεδόν παρόμοια, τότε η επιτυχία και η αποτυχία είναι το ίδιο, τότε η ζωή και ο θάνατος δεν είναι διαφορετικά. Τότε το άτομο δεν έχει επιλογή, ζει σε μια αβίαστη απουσία επιλόγων. Σε αυτή την αβίαστη απουσιά επιλογών κατέρχεται ο Θεος. Αυτό αναζητούν όλες οι θρησκείες, αυτή την αβίαστη απουσία επιλογών. Στήν Ινδία το ονομάζουμε σαμάντι στην Ιαπωνία το ονομάζουμε σατόρι και οι Χριστιανοί μυστικιστές το έχουν ονομάσει έκσταση.
Η λέξη "έκσταση" είναι πολύ σημαντική. Σημαίνει ότι "εξ-ίστασαι", στέκεσαι εκτός. Το να στέκεσαι έξω από το ίδιο σου το σώμα, το να γνωρίζεις ότι είσαι ξέχωρος, αυτό είναι το νόημα της έκστασης. Και τη στιγμή που συμβαίνει είναι μέρος και πάλι του χαμένου παράδεισου, ο παράδεισος ξανακερδίζεται .
"Ο άνθρώπος είναι μέσα στο σώμα, αλλά δεν είναι το σώμα. Το σώμα είναι όμορφο, το σώμα πρέπει να αγαπιέται και να είναι αντικείμενο σεβασμού. Αλλά πρέπει να μην ξεχνάμε ότι δεν ταυτιζόμαστε με αυτό, είμαστε ένοικοι στο σώμα.
Το σώμα είναι ένας νάος: είναι ένας οικοδεσπότης για σένα, αλλά δεν είσαι μέρος του. Το σώμα είναι η συμβολή της γής, εσύ έρχεσαι από τον ουρανό. Σε σένα, όπως σε κάθε ενσαρκωμένο πλάσμα, ο ουρανός και η γή συναντώνται: είναι μια ερωτική σχέση γης και ουρανού.
Τη στιγμή που πεθαίνεις, τίποτα δεν πεθαίνει. Έτσι φαίνεται πως γίνεται στους άλλους απ' έξω. Το σώμα αποσύρεται στη γή για να ξεκουραστεί λίγο και η ψυχή επανέρχεται στον ουρανό για να ξεκουραστεί λίγο. Ξανά και ξανά θα πραγματοποιείται η συνάντηση με εκατομμύρια μορφές το παιχνίδι θα συνεχίζεται. Είναι ένα αιώνιο γεγονός.
Μπορεί όμως κάποιος να ταυτιστεί υπερβολικά με το σώμα. Αυτό δημιουργεί δυστυχία. Αν κάποιος αρχίζει να νιώθει "εγώ είμαι το σώμα", τότε η ζωή βαραίνει πολύ. Τότε μικρά πράγματα γίνονται ενοχλήτικα, μικροί πόνοι είναι υπερβολικοί: ένα μικρό χτύπημα μόνο και ο άλλος ταράζεται και αποπροσανατολίζεται.
Χρειάζεται μια μικρή απόσταση ανάμεσα σε σένα και το σώμα σου. Αυτή η απόσταση δημιουργείται με το να έχεις επίγνωση του ότι "δεν είμαι το σώμα, δεν μπορεί να είμαι το σώμα. Το αντιλαμβανόμαι, οπότε είναι αντικείμενο της συνηδειτότητάς μου και οτιδήποτε είναι αντικείμενο της συνειδητότητας μου δεν μπορεί να είναι η συνείδηση μου. Η συνείδηση παρακολουθεί , είναι παρατηρητής, και οτιδήποτε παρακολουθείτε είναι χωριστό.
Καθώς αυτή η εμπειρία βαθαίνει μέσα σου, οι δυστυχίες αρχίζουν να εξαφανίζονται και να εξατμίζονται. Τότε, ο πόνος και η απόλαυση είναι σχεδόν παρόμοια, τότε η επιτυχία και η αποτυχία είναι το ίδιο, τότε η ζωή και ο θάνατος δεν είναι διαφορετικά. Τότε το άτομο δεν έχει επιλογή, ζει σε μια αβίαστη απουσία επιλόγων. Σε αυτή την αβίαστη απουσιά επιλογών κατέρχεται ο Θεος. Αυτό αναζητούν όλες οι θρησκείες, αυτή την αβίαστη απουσία επιλογών. Στήν Ινδία το ονομάζουμε σαμάντι στην Ιαπωνία το ονομάζουμε σατόρι και οι Χριστιανοί μυστικιστές το έχουν ονομάσει έκσταση.Η λέξη "έκσταση" είναι πολύ σημαντική. Σημαίνει ότι "εξ-ίστασαι", στέκεσαι εκτός. Το να στέκεσαι έξω από το ίδιο σου το σώμα, το να γνωρίζεις ότι είσαι ξέχωρος, αυτό είναι το νόημα της έκστασης. Και τη στιγμή που συμβαίνει είναι μέρος και πάλι του χαμένου παράδεισου, ο παράδεισος ξανακερδίζεται .
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου